Niemiecka muzyka ma swój unikalny styl, ale to artyści śpiewający po angielsku wynieśli ją na międzynarodowe salony. W latach 70., 80. i 90. XX wieku Niemcy stały się kuźnią talentów, które podbiły światowe listy przebojów. Wielu odbiorców nie miało nawet świadomości, że to artyści niemieccy. Oto niemieckie zespoły muzyczne, które zawojowały muzyczny świat
1. Modern Talking – fenomen lat 80-ych
Modern Talking, duet założony w 1984 roku przez Dietera Bohlena i Thomasa Andersa, to jeden z najbardziej rozpoznawalnych niemieckich marek muzycznych w świecie. Ich debiutancki singiel „You’re My Heart, You’re My Soul” zrewolucjonizował synth-pop, łącząc chwytliwe melodie z elektronicznymi beatami. W latach 80. sprzedali ponad 120 milionów płyt, stając się gigantami w Europie, Azji i Ameryce Łacińskiej. Piosenki takie jak „Cheri, Cheri Lady” czy „Brother Louie” były hymnami dyskotek, a charakterystyczny falset Andersa i produkcyjny geniusz Bohlena stworzyły niepowtarzalny styl. Zespół rozpadł się w 1987 roku, ale powrócił w 1998 roku z odświeżonymi hitami, jak „You’re My Heart ’98”, zdobywając kolejne pokolenie fanów. Ich sukces opierał się na prostocie i uniwersalności angielskich tekstów, które trafiały do serc milionów, mimo że Bohlen nigdy nie ukrywał, że angielski nie był jego mocną stroną.
2. Boney M – disco z niemieckim rodowodem
Boney M (choć często kojarzone z Karaibami dzięki egzotycznemu wizerunkowi), to projekt stworzony w 1975 roku w Niemczech przez producenta Franka Fariana. Członkowie grupy – Liz Mitchell, Marcia Barrett, Maizie Williams i Bobby Farrell – pochodzili z Jamajki i Aruby, ale to w Monachium narodziły się ich przeboje. „Daddy Cool”, „Rasputin” i „Rivers of Babylon” zdominowały światowe parkiety ery disco, sprzedając się w dziesiątkach milionów egzemplarzy. W 1978 roku „Rivers of Babylon” stało się jednym z najlepiej sprzedających się singli wszech czasów w Wielkiej Brytanii. Farian, mistrz studyjnej magii, łączył disco z popowymi melodiami i angielskimi tekstami, tworząc muzykę, która przekraczała granice kulturowe. Choć Boney M nigdy nie było „zespołem” w klasycznym sensie, ich wpływ na światową scenę disco pozostaje niepodważalny.
3. Eruption – brytyjsko-niemieckie disco z Niemiec
Eruption to kolejny dowód na niemiecką smykałkę do tworzenia międzynarodowych hitów. Zespół powstał w 1974 roku w Wielkiej Brytanii, ale to w Niemczech, pod okiem Franka Fariana, osiągnął światową sławę. Wokalistka Precious Wilson poprowadziła grupę do sukcesu z przebojem „I Can’t Stand the Rain” w 1978 roku – coverem Ann Peebles, który stał się klasykiem disco. Piosenka dotarła do TOP 10 w wielu krajach, w tym w USA i Wielkiej Brytanii, a ich energetyczne „One Way Ticket” z 1979 roku tylko ugruntowało popularność. Eruption łączył soul, funk i disco w angielskich aranżacjach, które idealnie wpasowały się w gusta globalnej publiczności. Choć zespół rozpadł się w latach 80., ich hity wciąż rozbrzmiewają na imprezach retro.

4. Sandra – królowa eurodisco
Sandra Cretu, znana po prostu jako Sandra, to niemiecka wokalistka, która w latach 80. stała się ikoną eurodisco. Urodzona w 1962 roku w Saarbrücken, zyskała sławę dzięki współpracy z Michaelem Cretu (późniejszym twórcą Enigmy) i zespołem Arabesque, ale to solowa kariera przyniosła jej międzynarodowy rozgłos. Jej debiutancki singiel „(I’ll Never Be) Maria Magdalena” z 1985 roku dotarł do pierwszych miejsc list przebojów w ponad 20 krajach. Piosenki takie jak „In the Heat of the Night” czy „Everlasting Love” urzekły fanów zmysłowym wokalem i synth-popowymi aranżacjami. Sandra śpiewała wyłącznie po angielsku, co otworzyło jej drzwi do Europy i Azji. Jej delikatny głos i romantyczne teksty sprawiły, że stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych artystek dekady.
5. Milli Vanilli – skandal, który wstrząsnął światem
Milli Vanilli, duet Rob Pilatus i Fab Morvan, to historia sukcesu i upadku. Stworzeni w 1988 roku przez Franka Fariana, podbili świat przebojami „Girl You Know It’s True” i „Blame It on the Rain”. W 1990 roku zdobyli Grammy dla najlepszego nowego artysty, sprzedając miliony płyt. Ale prawda wkrótce wyszła na jaw: Pilatus i Morvan nie śpiewali, a prawdziwymi wokalistami byli studyjni muzycy, jak Charles Shaw. Skandal wybuchł, Grammy zostało odebrane, ale ich angielskie hity, wyprodukowane w Niemczech, zdominowały listy przebojów w USA i Europie. Historia Milli Vanilli to przestroga o granicach sławy, ale i dowód na siłę niemieckiej machiny produkcyjnej w muzyce pop.

6. Scorpions – rockowy gigant z Hanoweru
Scorpions, team założony w 1965 roku w Hanowerze przez Rudolfa Schenkera, to jeden z najbardziej utytułowanych niemieckich zespołów rockowych. Światową sławę zyskali w latach 80. dzięki angielskim utworom jak „Rock You Like a Hurricane” i „No One Like You”. Ich ballada „Wind of Change” z 1990 roku, inspirowana upadkiem muru berlińskiego, stała się hymnem zmian politycznych, sprzedając się w 14 milionach egzemplarzy. Zespół, z wokalistą Klausem Meine na czele, sprzedał ponad 100 milionów płyt, łącząc hard rock z melodyjnymi refrenami. Śpiewając po angielsku, Scorpions dotarli do fanów w USA, Japonii i Europie, stając się legendą światowego rocka.
7. Nena – 99 czerwonych balonów
Nena, czyli Gabriele Susanne Kerner, wraz z zespołem Nena, zrewolucjonizowała pop lat 80. Ich hit „99 Luftballons” z 1983 roku, nagrany po niemiecku, zdobył popularność w Niemczech, ale angielska wersja „99 Red Balloons” podbiła świat, docierając do TOP 10 w USA i Wielkiej Brytanii. Piosenka, będąca protestem przeciw zimnej wojnie, łączyła chwytliwość z politycznym przesłaniem. Nena, urodzona w 1960 roku w Hagen, stała się symbolem Neue Deutsche Welle, a jej solowa kariera po rozpadzie zespołu w 1987 roku przyniosła kolejne anglojęzyczne utwory. Sprzedała ponad 25 milionów płyt, co czyni ją jedną z najpopularniejszych niemieckich artystek.

8. Bad Boys Blue
Niemiecki zespół muzyczny, który zyskał popularność w latach 80. i 90. XX wieku. Grupa została założona w 1984 roku przez producenta i kompozytora Toni’ego Hendriksa oraz Michaela Scholza. Choć zespół pochodził z Niemiec, ich utwory były wykonywane głównie w języku angielskim. Bad Boys Blue zdobyli sławę dzięki swojej mieszance popu, disco i dance, tworząc niezapomniane hity, takie jak „You’re a Woman”, „Pretty Young Girl” czy „I Wanna Hear Your Heartbeat”. Dzięki charakterystycznym melodiom i chwytliwym tekstom, ich piosenki stały się hitami na całym świecie. Bad Boys Blue byli częścią tzw. „Euro-disco” i cieszyli się dużą popularnością, zwłaszcza w Europie Wschodniej, gdzie ich piosenki były bardzo lubiane. Choć ich kariera nie trwała długo, pozostali jednym z najbardziej znanych zespołów disco-pop z Niemiec.
9. Alphaville – gigant z Münster
Alphaville, zespół założony w 1982 roku w Münster przez Mariana Golda, to pionier synth-popu. Ich debiutancki album „Forever Young” z 1984 roku przyniósł hity „Big in Japan” i tytułowy „Forever Young”, które stały się klasykami. Śpiewając po angielsku, zespół od początku celował w międzynarodowy rynek, co przyniosło im sukces w Europie i USA. „Forever Young” był coverowany przez wielu artystów, m.in. Jay-Z, i pozostaje ponadczasowym utworem. Alphaville unikał niemieckich tekstów, stawiając na uniwersalność, co zapewniło im trwałe miejsce w historii muzyki lat 80.

10. Lou Bega – Mambo z Monachium
Lou Bega, urodzony w 1975 roku w Monachium jako David Lubega, zasłynął w 1999 roku hitem „Mambo No. 5 (A Little Bit of…)”. Piosenka, będąca przeróbką utworu Damaso Pereza Prado, dotarła na szczyty list przebojów w ponad 20 krajach, w tym w USA i Wielkiej Brytanii. Bega, zainspirowany podróżą do Miami, połączył latynoskie rytmy z popem, tworząc letni anthem, który zdobył nominację do Grammy. Choć pozostał artystą jednego przeboju, jego angielski hit z Niemiec wciąż rozbrzmiewa na imprezach, dowodząc, że niemiecka muzyka może być taneczna i globalna.
Te dziesięć historii pokazuje, jak Niemcy stali się potęgą w muzyce anglojęzycznej. Od disco Boney M i Eruption, przez synth-pop Modern Talking i Alphaville, po rock Scorpions i dance Cascady – każdy z zespołów i artystów wniósł coś wyjątkowego do świata muzyki.
Niemieckie zespoły muzyczne: (c) Sadurski.com / GR
Zobacz też:
>
>